Σύμβαση έργου - υπ’ αριθμ. 554/2018 απόφαση Α1’ Τμήματος ΑΠ
Με τη διάταξη του άρθρου 681 ΑΚ καθορίζονται τα ουσιώδη στοιχεία της συμβάσεως μισθώσεως έργου, τα οποία είναι η συμφωνία των συμβαλλομένων, το έργο και η αμοιβή, δηλαδή το αντάλλαγμα για την εκτέλεση του έργου από τον εργολάβο, στοιχείο το οποίο αν λείπει δεν πρόκειται για μίσθωση έργου αλλά για άλλη σύμβαση. Ως έργο νοείται το αποτέλεσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας, συνισταμένης στη δημιουργία μιας νέας κατάστασης σε σχέση με εκείνη που προϋφίσταται, μπορεί δε το έργο να είναι υλικό ή άυλο, πνευματικής, φυσικής ή ηθικής φύσης, να συνδέεται με ενσώματο αντικείμενο είτε άμεσα είτε έμμεσα, να αποτελεί αυτοτελές προϊόν της ανθρώπινης διάνοιας, να είναι ορατό ή αόρατο κλπ. Πρέπει δε το έργο να έχει αγοραία και αυτοτελή αξία για τον εργοδότη ή για κάποιον τρίτο, η δε αξία του πρέπει να είναι ανεξάρτητη και αυτοτελής από την αξία της εργασίας, που καταβάλλεται για την παραγωγή του. Ορισμένες από τις διατάξεις 681 έως 702 ΑΚ δεν εφαρμόζονται σε κάθε κατηγορία έργου, όπως είναι οι διατάξεις των άρθρων 683 και 681 ΑΚ, οι οποίες αναφέρονται μόνο στην κατασκευή υλικού έργου. Τέτοιο δε έργο αποτελεί το οικοδομικό έργο, το οποίο συνίσταται στην ανάθεση στον εργολάβο να εκτελέσει με υλικά του ίδιου ή του εργοδότη νέο οικοδόμημα ή να ανακαινίσει και διαμορφώσει ήδη υφιστάμενο, χρησιμοποιώντας υλικά και εργασία προς τούτο, ώστε το νέο οικοδόμημα που θα προκύψει να αποτελεί διαφορετικό έργο του ήδη προϋφισταμένου οικοδομήματος με διαφορετική αξία αυτού που προϋπήρχε, οπότε ο εργολάβος που αναλαμβάνει την εκτέλεση ενός τέτοιου υλικού έργου, διέπεται από τις προπαρατεθείσες διατάξεις, καθώς και εκείνες που συνδέονται άρρηκτα με την εκτέλεση του οικοδομικού έργου (άρθρα 688, 689, 690 ΑΚ), ή και τις γενικές διατάξεις των άρθρων 383 και 385 ΑΚ περί αμφοτεροβαρών συμβάσεων, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις προς τούτο.
Στην προκειμένη περίπτωση, οι παραδοχές του Εφετείου ως προς τα συμφωνηθέντα μεταξύ των διαδίκων σαφώς αναφέρονται στην κατασκευή υλικού οικοδομικού έργου, υπό την μορφή της ανακαινίσεώς του, στην οποία τα συμβληθέντα μέρη με την σύμβαση αυτή απέβλεψαν, και συνίσταται στην ανάθεση στην αναιρεσείουσα να ανακαινίσει και διαμορφώσει ήδη υφιστάμενα παλαιά κτίρια, χρησιμοποιώντας υλικά και εργασία προς τούτο, ώστε τα νέα οικοδομήματα να αποτελούν διαφορετικά έργα από τα προϋφιστάμενα οικοδομήματα, με διαφορετική αξία αυτής που προϋπήρχε, με συνέπεια η αναιρεσείουσα εναγομένη ως εργολάβος να διέπεται από τις προπαρατεθείσες διατάξεις και να ευθύνεται βάσει αυτών. Οι παραδοχές δε αυτές δεν στοιχειοθετούν συμβατικώς και αντί καθορισθείσης αμοιβής αναληφθείσα υποχρέωση απλώς διαμεσολαβήσεως για την εκτέλεση οικοδομικού έργου, με την έννοια μόνον της εκτελέσεως της εντολής του συντονισμού και της μέριμνας προς ανεύρεση και ανάθεσης σε εργολάβο και το κατάλληλο προσωπικό την εκτέλεση απ’ αυτούς του οικοδομικού έργου, ασκώντας παράλληλα την εποπτεία της προσήκουσας και εμπρόθεσμης εκτελέσεώς του και την καταβολή κατ’ εντολή του εργοδότη των αμοιβών για τις εργασίες εκτελέσεως του έργου και τις τιμές για την αγορά των υλικών που χρησιμοποιούνται από τον εργολάβο, παράλληλα δε την ενημέρωση του εργοδότη για την πορεία του εκτελούμενου έργου.
Οι διατάξεις των άρθρων 173, 200 ΑΚ αποσκοπούν στην ερμηνεία της δηλώσεως βουλήσεως και κάθε μια από αυτές συμπληρώνει την άλλη. Η πρώτη εξαίρει το υποκειμενικό στοιχείο της δήλωσης, δηλαδή την άποψη του δηλούντος και απαιτεί η ερμηνεία να μην προσκολλάται στις λέξεις της δηλώσεως αλλά να αναζητεί την αληθινή βούληση του δηλούντος, η δε δεύτερη εξαίρει το αντικειμενικό στοιχείο, δηλαδή την άποψη των συναλλαγών και επιβάλλει η δήλωση να ερμηνεύεται όπως απαιτεί η καλή πίστη, για τον προσδιορισμό της οποίας και μόνο θα πρέπει να ληφθούν υπόψη τα συναλλακτικά ήθη.
Εν προκειμένω, το Εφετείο, προκειμένου να καταλήξει στο αποδεικτικό πόρισμα, ότι η καταρτισθείσα μεταξύ των διαδίκων σύμβαση αφορούσε την κατασκευή υλικού οικοδομικού έργου, και συγκεκριμένα την εκτέλεση των οικοδομικών εργασιών για την ανακαίνιση και αποκατάσταση των παλαιών οικοδομών του ενάγοντος εργοδότη, ώστε να καταστεί εφικτή η οίκηση αυτών, ενώ δεν αναφέρεται σε προσφυγή αυτού στις ερμηνευτικές διατάξεις των άρθρων 173 και 200 του ΑΚ, είναι σαφής και αναμφίβολη η προσφυγή του σε αυτές, αφού με τις παραδοχές του προβαίνει σε αναζήτηση του πράγματι ηθελημένου νοήματος της υπό αξιολόγηση δηλώσεως βουλήσεως των διαδίκων στην καταρτισθείσα ως άνω σύμβαση αναφορικά με το αν η εναγομένη ανέλαβε την εκτέλεση οικοδομικού έργου. Η δε ερμηνεία είναι σύμφωνη προς τους κανόνες των άρθρων 173 και 200 του ΑΚ, αφού οι ερμηνευτικές παραδοχές του Εφετείου οδηγούν, σύμφωνα με την καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη, στο ερμηνευτικό πόρισμα ότι η δικαιοπρακτική βούληση των συμβαλλομένων διαδίκων, σαφώς ήταν η σύναψη συμβάσεως για την εκτέλεση του άνω οικοδομικού έργου με αμοιβή, ώστε να έχουν εφαρμογή οι διατάξεις των άρθρων 683 και 685 του ΑΚ.
Επιμέλεια: Βασιλική Γεωργίου / Επιστημονική Συνεργάτης e-Θέμις
Με τη σύμβαση έργου ο εργολάβος έχει υποχρέωση να εκτελέσει το έργο και ο εργοδότης να καταβάλει τη συμφωνημένη αμοιβή.
Source/ Author:http://www.areiospagos.gr/
